Niezwykle wciągająca opowieść o biegach górskich: o miejscach, gdzie się narodziły i o ich bohaterach. Książka Askwitha sprawi, że sam zechcesz zmierzyć się ze szlakiem: z górami, błotem, kamieniami i znojem. Oto biegi górskie w najczystszej postaci!
[Scott Jurek - ultramaratończyk, autor bestsellerowej książki Jedz i biegaj]
To jedna z najlepszych książek o biegach górskich. Autor w niezwykle plastyczny sposób, z pasją, ale i z humorem opowiada o tym niesamowitym sporcie, którego gwiazdom nie towarzyszą kamery i tłumy kibiców. Jako rodowity mieszkaniec Beskidu Sądeckiego czuję tę magię, znam pokonywanie kolejnych podbiegów i zbiegów w harmonii z przyrodą, z dala od miejskiego zgiełku. Rozumiem ten uszczęśliwiający wysiłek, pozwalający sprostać kolejnym wyzwaniom. Stopy w chmurach to dla wszystkich biegaczy lektura obowiązkowa, która być może stanie się początkiem niezapomnianej przygody z górami.
[Zygmunt Berdychowski - maratończyk, pomysłodawca i organizator Festiwalu Biegowego Forum Ekonomicznego w Krynicy-Zdroju]
Ta książka wciąga nas w nieznany świat ludzi mknących w deszczu po górskich stokach. Świat zimnej skóry, mokrej darni i skał. Odległy i egzotyczny, choć znajdujący się o godzinę jazdy od metropolii północnej Anglii. Gdy Joss Naylor czy Billy Bland śmigali w latach 70. po szczytach Lake District, nie wiedzieli, że ani krajowi, ani zagraniczni herosi do dziś nie będą w stanie zbliżyć się do ich wyników. A biorąc pod uwagę fakt, że z kręgosłupa Jossa usunięto wcześniej dwa dyski, te osiągnięcia trzeba uznać po prostu za niebywałe.
Peleton dzisiejszych ultramaratończyków, ubranych w najnowsze kompresyjne ciuchy, lekkie terenowe buty i membranowe kurtki, nagle wydaje się żałosny. Czytając Stopy w chmurach, zaczynasz rozumieć, jak bardzo współczesne bieganie oddaliło się od swoich korzeni, jak jesteśmy zależni od nowoczesnej techniki i jaka jest nasza rzeczywista sprawność.
Ze szlakiem Boba Grahama zetknąłem się w 2009 roku, w opowieściach angielskich biegaczy. Dopiero rok później, po kilku rekonesansach na trasie i bardzo mocnym sezonie zimowym zaliczyliśmy z żoną tę przeklętą rundę. Nie mamy z tego biegu medali ani dyplomów. Pozostało nam zdjęcie na rynku w Keswick, nazwiska na liście członków Bob Graham 24-hours Club i ogromna satysfakcja, że udało się zmierzyć z legendą.
[Krzysztof Dołęgowski - ultramaratończyk, redaktor portalu napieraj.pl]
